«Երևանյան հեռանկարներ» միջազգայինը Եվրոպայի առաջատար փառատոներից մեկն է

«Երևանյան հեռանկարներ» միջազգային երաժշտական փառատոնի հիմնադիր նախագահ և գեղարվեստական ղեկավար ՍՏԵՓԱՆ ՌՈՍՏՈՄՅԱՆԸ նշում է իր ծննդյան 60-ամյակը: Հոբելյանական համերգի ընթացքում Ռոստոմյանի ստեղծագործությունները կկատարեն Հայաստանի ազգային ֆիլհարմոնիկ նվագախումբը, «Հովեր» պետական կամերային երգչախումբը, «Վահագն Հայրապետյան» ջազ տրիոն, սոպրանո Հենրիետա Հարությունովան, դաշնակահար Արթուր Ավանեսովը՝ Էդուարդ Թոփչյանի և Դևիդ Դևիսի ղեկավարությամբ:
Ռոստոմյանի Սիմֆոնիա թիվ 3 ստեղծագործությանը տրվել են բազմաթիվ ծանրակշիռ բնութագրումներ, այն անվանել են «էքստազ երաժշտության մեջ», «հոլիվուդյան թովչություն» ունեցող երաժշտություն, որը «կաթվածահար» է անում ունկնդրին՝ իր «մաքուր հնչյունային ճոխությամբ»:

Պակաս տպավորիչ չեն նաև մյուս ստեղծագործություններին տրված գնահատականները, որոնց մասին խոսելիս տեսաբանները շատ հաճախ նշում են, որ դրանք հայկական ազգային և արևմտյան երաժշտական ավանդույթների համադրությամբ ստեղծված գործեր են: Ինքն այդ առնչությամբ ասում է. «Ցանկացած կոմպոզիտոր ունի իր լեզուն, որով խոսում է: Հայերեն խոսողը, որը նաև կապված է իր արմատների հետ, չի կարող այլ կերպ մտածել»:
Նրա ուսուցիչներից մեկը՝ Ավետ Տերտերյանը, Ռոստոմյանին բնութագրել է իբրև «նվագախմբային գրելաձևի վարպետ»: Կոմպոզիտորը մեծ երախտագիտությամբ է հիշում իր ուսուցիչներին՝ Ղազարոս Սարյանին և Ավետ Տերտերյանին: Վերջինիս համարում է իր մեծագույն բարեկամը, որն իր ստեղծագործական մղումները քաջալերել է և հորդորել մտածել ու գործել համաշխարհային չափանիշներով: «Այն ամենը, ինչ ես արեցի Հայաստանում, կապ չունեցավ այսօրվա հայաստանյան մտածողության հետ, կապ ունեցավ աշխարհի մեծ մասշտաբների հետ: Դրա մի վկայությունն էլ «Երևանյան հեռանկարներ» փառատոնն է: Եվ ես այսօր իմ կյանքում ամենից շատ Ավետ Տերտերյանի պակասն են զգում»,- ասում է հոբելյարը:

Ստեփան Ռոստոմյանը ոչ միայն հնչեցրել է իր ստեղծագործությունները համաշխարհային նշանակության բեմերում, այլև հանդես է եկել դասախոսություններով Գլազգոյի և Էդինբուրգի համալսարաններում: Իր առաջին խոշոր հոնորարով Բրիտանիայում ձեռք է բերել համակարգչային սարքավորումներ, որոնցով հիմնադրել է Երևանի կոնսերվատորիայի էլեկտրոակուստիկ երաժշտության դասարանը:
Հայաստանում որևէ մասշտաբային նախագիծ հղանալիս նախ և առաջ բախվում են երկրի՝ ծանր սոցիալական վիճակում գտնվելու փաստի հետ: Մեծ բարձունքների հասած «Երևանյան հեռանկարներ» միջազգային երաժշտական փառատոնը նույնպես զերծ չի մնացել այսօրինակ դժվարություններից, բայց Ռոստոմյանը վստահեցնում է. «Երբ կարևոր ասելիք ունես, փողը դժվարությամբ, բայց գտնվում է»:

Ստեղծագործողի համար կազմակերպչական ցանկացած գործունեություն այս կամ այն չափով վնասում է ստեղծագործական աշխատանքին: Այս իմաստով բացառություն չէ նաև կոմպոզիտոր Ռոստոմյանը: «ՈՒրախ եմ, որ այդ զոհողությունն արել եմ: Իմ շատ ստեղծագործություններ, որ պիտի գրվեին, չեն գրվել: Փառատոնն իմ էներգիայի մեծ բաժինը տարավ: Ես կարող էի ոչ թե չորս, այլ ավելի շատ սիմֆոնիաներ ունենալ և ճանաչված լինել ամբողջ մոլորակում: Բայց ես ուրախ եմ, որ դրա փոխարեն երկրում մի արժեքավոր բան է ստեղծվել: Այսօր Էդինբուրգի փառատոնի հիմնադիրները չկան, բայց փառատոնը կա, ու ամեն տարի հենց իրենով է ճանաչելի դարձնում այդ երկիրը: Այդպես էլ կարող է լինել «Երևանյան հեռանկարների» դեպքում, եթե ճիշտ օգտագործենք ստեղծված դաշտը»,- ասում է նա:

«Երևանյան հեռանկարների» հիմնադիրն իրավացիորեն կարծում է, որ նման նախաձեռնությունների շնորհիվ համաշխարհային նշանակության մշակույթ է մտնում երկիր, դրա արդյունքում մշակութային տուրիզմ է զարգանում, իսկ սա էլ իր հերթին դառնում է երկիր մուտք գործող մեծ գումարների ճանապարհ: Ըստ նրա՝ շատ փող ունենալը դեռևս հարուստ լինել չի նշանակում: Շատ փող ունեցող հայերի պակաս չկա մեր հայրենիքում ու նաև սփյուռքում, բայց շատ փող ունենալը դեռևս հարստության նշան չէ: «Հարուստ էին Մանթաշովը, Քըրքորյանը, որովհետև գիտեին՝ ինչի վրա են փող ծախսում»,- ասում է Ռոստոմյանը:

Նա ինքն էլ դժվարությամբ է հավատում իր հիմնադրած փառատոնի արձանագրած նվաճումներին: «Երբ հիմա՝ 17 տարի անց, հետ եմ նայում,- ասում է,- անհավանական է թվում, որ մենք դասվում ենք աշխարհի հզոր փառատոների շարքին: Արդեն հինգերորդ տարին է, որ մենք ներկա ենք լինում Բրյուսելում մշակույթի պատասխանատուի՝ Եվրակոմիսարի գումարած կլոր սեղանին, որին հրավիրվում են աշխարհի 15 լավագույն փառատոները: Իսկ այս տարի Եվրակոմիսարն իր ուղերձը հղեց փառատոնին, որում բարձրաձայնում է այն մասին, որ մեր փառատոնը Եվրոպայի առաջատար փառատոներից մեկն է»:

Կարինե ՌԱՖԱՅԵԼՅԱՆ

Հ. Գ. «Իրատեսի» «...Եվ ոչ միայն մշակույթի մասին» խորագրի առաջիկա հրապարակումներից մեկում սպասվում է հանդիպում Ստեփան Ռոստոմյանի հետ:

Հեղինակի նյութեր

• Անհամբեր ու սիրով եմ սպասում իր հերթական գրին, ես էդ գրի մշտամնա ընթերցողն եմ
• Դերենիկ Դեմիրճյանի ժառանգության արժևորումը՝ ժամանակակից գիտական խոսքով
• Երախտագիտություն՝ կինոլեզվով
• Դերենիկ Դեմիրճյան-145
• «Այս մար­դիկ չեն սի­րում մեր ժո­ղովր­դին, պատ­րաստ չեն նրա հոգ­սը կրե­լու՝ ա­ռանց պարգևավ­ճա­րի»
• «Պե­տու­թ­յու­նը կորց­րել է իր դեմ­քը, և ե­թե մենք թույլ տանք, որ այս ճգնա­ժամն ա­վե­լի խո­րա­նա, ուղ­ղա­կի կկոր­ծան­վենք»
• «Կա այս­պի­սի մի կար­ծիք՝ հարկ է ստեղ­ծել Հա­յաս­տան ամ­րոց-պե­տու­թ­յուն»
• «Մի բան հս­տակ է՝ այս իշ­խա­նու­թ­յուն­նե­րը պետք է ան­հա­պաղ հե­ռա­նան»
• «Ե­թե մեր մշա­կույ­թը լի­ներ բարձր մա­կար­դա­կի վրա, մենք այ­սօր­վա ող­բեր­գու­թ­յու­նը չէինք ու­նե­նա»
• «Մեր թշ­նա­մու գոր­ծած ո­ճիր­նե­րից ու հան­ցա­գոր­ծու­թ­յուն­նե­րից ոչ մե­կը թույ­լատր­ված չէր ո­րևէ օ­րեն­քով»
• «Ի սկզ­բա­նե մտա­ծել են ար­նա­քամ ա­նել ժո­ղովր­դին, բե­րել-հասց­նել մի վի­ճա­կի, որ հե­տո ա­սեն՝ դե՜, չդի­մա­ցանք, ու ստո­րագ­րեն այս փաս­տա­թուղ­թը»
• «Վեր­ջին տեխ­նո­լո­գիա­նե­րով զին­ված հա­րուստ, ան­պարտ բա­նակ, սե­փա­կա­նին զու­գա­հեռ՝ պե­տա­կան հզոր ար­դ­յու­նա­բե­րութ­յուն պի­տի ստեղ­ծենք»
• «Ե­թե հի­մա ենք գնում փոխ­զիջ­ման, դրա տակ ի՞նչ է են­թադր­վում. ինք­նաոչն­չա­ցո­ւ՞մ, ինք­նաս­պա­նու­թ­յո­ւ՞ն»
• «Աստ­ված մեզ հետ է և մեր ար­դար գոր­ծին զո­րա­վիգ»
• «Պար­տադր­ված պա­տե­րազ­մը, ի­հար­կե, ծանր բան է, բայց մենք պատ­րաստ էինք դրան»
• «Հա­նուն ազ­գի, հա­նուն հայ­րե­նի­քի զոհ­ված­նե­րի հե­րո­սու­թ­յու­նը չա­փա­նիշ­նե­րի փո­փո­խու­թ­յան են­թա­կա չէ»
• «Ինչ­պես Հի­սու­սը, այդ­պես էլ Նա­րե­կա­ցին Աստ­ծուց նե­րո­ղու­թ­յուն է խնդ­րում բո­լո­րիս մեղ­քե­րի հա­մար»
• «Մենք աշ­խար­հի մեջ ենք, ու աշ­խարհն է մեր մեջ. պար­զա­պես, որ­պես գաղտ­նի զենք, ու­նենք Ո­գին, որ մեզ պա­հել ու պա­հե­լու է»
• «Մենք Աս­տու­ծոյ փառք կու տանք, որ հայ­րե­նի­քը կը մնայ հայ­րե­նիք եւ մեր մնա­յուն հաս­ցէն»
• «Կար­դում էի այն ստեղ­ծա­գոր­ծու­թ­յուն­նե­րի ցան­կը, որ պատ­րաստ­վում են հա­նե­լու դպ­րո­ցա­կան դա­սագր­քե­րից, ու սար­սա­փում էի»

Մեկնաբանություններ